یوسف فاطمه.         

کجاست نسیمی که عطر پیراهنت را به مشام دل بی تابم هدایت کند؟

آقاجان.

بیا که دیگر چشمان منتظران ازاشک پر شده.بیامولا.

کوچه های بارانی دلمان را با چتری از امید و انتظار فرش کنیم تا که به استقبال ظهورت آییم و شاخه گلی به آستان

پاکت هدیه کنیم.وتن آلوده و روح خسته ی خودمان را با شمیم حضورت عطرآگین و آرام کنیم.